سطری به یادگار

امروز درست یک سال است که وبلاگ حقیر شروع به کار کرده است.

حساب کتابی نمودم و تمام مطالبم را مرور کردم

تا ببینم این یک سال حرفی زده ام که خدا را خوش آید

یا ....

نتیجه ی سبک سنگین کردن هایم چنین شد:

عاشقانه ترین کپی : 

لبهایت.... چشمهایت    4 مهر 1390

بهترین خبر سینمایی: 

جایزه ی جهانی اصغر فرهادی  27 دی 1390

بدترین خبرهای سینمایی:

مرگ استاد سمندریان   22 تیر 1391

و بسته شدن خانه ی سینما از طرف کسانی که به جای همه فکر می کنند 

و البته به جای همه تصمیم هم میگیرند!

بدترین خبر اقتصادی:

اختلاس 3 هزارمیلیارد دلاری /  چند تا پوتین؟   13 مهر 190

تأثرانگیزترین پست از نظر بنده: 

وجدان آدمها بیدارتر است یا حیوانات؟   20 دی 1390

طولانی ترین شعر: 

مشدی حسن اثر طنزپرداز معاصر جناب آقای ابوالفضل رزویی نصرآباد

داستان کولی که تاکنون 3 قسمت آن را نوشته ام

ثبت شده در تاریخ:

25 بهمن 1390   / 20 فروردین 1391   / 3 تیر 1391

تلخ ترین حادثه ی سال: زلزله آذربایجان   23 مرداد 1391 / حسرت پابوس رهبری

و از میان تمام دلنوشته ها پیشکش 84 / دیشب، من، تو، خدا... را بیشتر از همه دوستش دارم!

در این یک سال همراهان بسیار خوبی داشتم که باعث دلگرمی من بودند

کسانی که با تمام تلخی ها و شیرینی های مطالب من ساختند و مرا همراهی کردند

از تک تک شما ممنونم

خاک پای همگیتان هستم

و خاضعانه از حضور سبزتان میخواهم 

تمام کاستی های مرا به بزرگواری تان ببخشایید!

این شعر آرامش بخش را تقدیم میکنم به تمامی شما که از صمیم قلب دوستتان دارم!

چرا پس من اینقد دلم روشنه؟

چرا حالم اینقد به یادت خوشه؟

چرا فال حافظ یه جوری میاد

که انگار قراره یه چیزی بشه؟

نپرسیدی اما خرابم عزیز

 خرابم عزیزم همین کافیه

ردیفم کن ای عطر بارون عصر

... ادامه دارد!